Gökyüzünü bile unutturacak kadar yüksek binaların, korna seslerinin ve acelesi hiç bitmeyen kalabalıkların arasında sıkıştığım bir sabah… Tam da “Şehrin temposu bugün bana ağır geliyor” dediğim an, telefonumun titreyen hatırlatıcısı devreye girdi: Reway Club randevun yaklaşıyor. O saniye içimden yükselen merak hissi, trafik ışıklarının bulanıklığını silip önüme görünmez bir rota çizdi. Bu sayfalarda, o görünmez rotayı takip ederek şehrin merkezinde açılan bir dinginlik kapısının eşiğinde neler yaşadığımı anlatacağım.
Bu günlük, saat saat tutulan kuru notlar değil; aksine kokuların, dokunuşların ve beklenmedik huzur anlarının birbiriyle karıştığı, zamanın esnekleştiği bir kaçamağın izleri. Adımlarımın kahve kokulu lobiden buhar dolu hamama, oradan da tuz kristallerinin çıtırdadığı sessiz odalara ilerleyişini okurken belki siz de kendi “kaçış kapınız” için ipuçları bulursunuz. Hazırsanız, şehrin gürültüsünü bir süreliğine dışarıda bırakıp Reway Club’ın içine doğru birlikte yürüyelim.
09.40 – Kalabalığın İçinde Açılan Geçit
Sabah trafiğinde sıkışıp kalmışken telefonuma düşen hatırlatma titreşti: “Reway Club randevunuz 10.00’da.” Caddede korna sesleri birbirine karışırken içeri adım atar atmaz saat sanki geri sardı. Cam kapının ardındaki hava; kahve, lavanta ve hafif ıslak taş kokusunun eşsiz karışımı. Şehrin uğultusu dışarıda kaldı; ben içeride neredeyse tek başımayım.
09.55 – Beklemek Değil, Soluklanmak
Resepsiyona varmadan “bekleme alanı” demeye kıyamayacağım rahat bir köşeye davet ediliyorum. Arkada minik bir kafe, güleryüzlü baristanın özenle şekillendirdiği kahve köpüğü… O an fark ettim ki beş dakikadır telefonu hiç elime almamışım. Zaman hâlâ 09.55 ama kalbimin atış hızı baristanın salladığı süt köpüğü kadar pürüzsüz.
10.10 – Katlar Yerine Katmanlar
Reway Club toplamda dört katlı, fakat bana göre katlardan ziyade “katmanlar” sunuyor. Kahveden iki yudum sonra alt kata inen geniş taş merdiven, ısıtmalı zeminin sıcaklığını ayak tabanımdan kalbime taşıyor. Serin taş dokusu duvarlarda, loş ışıkla birleşince davetkâr bir mağara hissi veriyor; hafif melodiler ise kulaklarımı yormadan eşlik ediyor.
10.20 – Kişisel Ritim Atölyesi
Masaj odasının kapısı kapandıktan sonra mekân neredeyse sessiz. Terapist, omuz başımda biriken yükü elleriyle “okur” gibi; bastırdığı yerde sanki harf harf çözülüyor gerginlik. Kısa bir ön değerlendirmeden sonra dokunuşlar yavaşça derinleşiyor, kaslar benim bile unuttuğum nefes ritmine geri dönüyor. Saatin tik takını duymadığım bir zaman boşluğunda yüzer gibi hissettim.
10.55 – Suyun Sessiz Dersleri
Hamam alanı mermerin üzerindeki buharı tabloya dönüştürüyor. Köpük dağının altında gözlerimi kapatınca dışarıdaki e-postalar, bildirimler, hâlâ cevap bekleyen mesajlar çözünüp gidiyor. Bitkisel buhar odasında ada çayı kokusu burnuma vururken zihnim açılıyor; tuz odasındaki çıtırtılar ise elektronik gürültülerden yorulan sinir sistemimi sıfırlayan bir ses terapisine dönüşüyor.
11.30 – Aynada Tanıdık Olmayan Refleks
Soyunma alanına döndüğümde aynada daha dik duran bir omuz çizgisi gördüm. Saç diplerimden ayak bileklerime kadar, iki saatte “yenilenmiş gibi” değil, “güncellenmiş” gibiydim. Bu hâlin tuhaf bir yan etkisi var: Hiçbir şeyi acele etmeme ihtiyacı.
11.45 – Veda Değil, Vaat
Kafeye geri döndüğümde fincana yeni bir desen çizilmişti. “Bir sonraki sefer farklı bir harman denemek ister misiniz?” sorusu, buradan çıkışın bir son değil, yeni bir başlangıç olduğunu fısıldadı. Reway Club, kullan-at bir deneyim sunmuyor; aksine ihtiyaç duyduğunuz her an geri dönebileceğiniz kurgusal bir kaçış kapısı yaratıyor.
12.00 – Şehrin Aynı, Benim Başka
Kapıdan dışarı adım attığımda trafik aynı karmaşayla vızırdayıp duruyordu. Fakat içimde yeni bir ölçü birimi vardı: Reway Club’dan önce ve sonra. Önceki ben gürültüyü bastırmak için kulaklığın sesini artırırdı; şimdiki ben garip bir dinginlikle adımlarını sıklaştırmıyor bile.
Son Not: Reway Club’ı bir spa ya da kafe olarak tanımlamak eksik kalıyor; burası, şehir içinde zamanı esneten küçük bir portaldan içeri adım atmak gibi. Gerçek dünya yardıma ihtiyaç duyduğunda, o portalın yerini bilmek insana cesaret veriyor.
Yorumlar
Kalan Karakter: