Bu yıl büyük sözler vermeyelim.
Kimseyi kurtarmaya soyunmayalım.
Ama bir konuda net olalım:
Karanlığa benzeyerek iyi olunmuyor.
Bu yıl susarak çoğalan kötülüğün ortağı olmayalım.
Görüp de alışmayalım.
Yanlışı, “bana dokunmuyor” diye normalleştirmeyelim.
Çünkü karanlık en çok böyle büyür.
Bu yıl güçlü görünmek için sertleşmeyelim.
Kalbini kapatan değil,
Kalbini açık tutabilen cesurdur.
Işık, zırhla değil dürüstlükle yayılır.
Bu yıl birbirimizi tüketerek yükselmeye çalışmayalım.
Birinin düşüşünü kendi zaferimiz sanmayalım.
Çünkü gerçek yükseliş,
Başkasını ezmeden de mümkündür.
Bu yıl konuşurken incitmemeye dikkat edelim.
Haklıyken bile insan kalmayı seçelim.
Çünkü haklılık geçer,
Ama bıraktığın iz kalır.
Bu yıl herkes her şeyi bilmek zorunda olmasın.
Ama herkes biraz sorumluluk alsın.
Bir selam, bir duruş, bir susuş…
Bazen bir insanın hayatta kalma sebebi
Hiç fark etmediğin o küçük andır.
Bu yıl yaralarımızı inkâr etmeyelim.
Ama yaralarımızla başkalarını da yaralamayalım.
Acı, taşınmak için değil
Dönüşmek için vardır.
Bu yıl dünyayı kurtarmayalım.
Ama kendi içimizi dürüstçe aydınlatalım.
Çünkü bir insan ışık olduğunda,
Dünya zaten biraz daha aydınlanır.
Bu bir iddia değil.
Bu bir öğüt değil.
Bu bir vaaz hiç değil.
Bu bir niyet.
Ve niyet,
Doğru kalpte tutulduğunda
Kaderin yönünü bile değiştirir.
O yüzden soruyorum:
Bu dünyayı aydınlatalım mı bu yıl?
Ben hazırım sizde hazırsanız hadi..
AAsiye Zeynep güleç
I
Yorumlar
Kalan Karakter: